Թերևս, ես ո'չ առաջինը, ո'չ էլ վերջինն եմ, ով ասում է՝ ՀՊՏՀ-ն իմ երկրորդ օջախն է. Կիմա Բադալյան

asue.am-ը շարունակում է համալսարանի 45-ամյակին նվիրված հարցազրույցների շարքը կրթօջախի երախտավորների հետ: Այսօր մեր զրուցակիցն է տնտեսական ինֆորմատիկայի և տեղեկատվական համակարգերի ամբիոնի դոցենտ, տնտեսագիտության թեկնածու Կիմա Բադալյանը:

-Տիկին Բադալյան, մեկ բառով կամ արտահայտությամբ նկարագրեք Ձեր ՀՊՏՀ-ն:

-Թերևս, ես ո'չ առաջինը, ո'չ էլ վերջինն եմ, ով ասում է՝ ՀՊՏՀ-ն իմ երկրորդ օջախն է:

-Քանի՞ տարի է` աշխատում եք ՀՊՏՀ-ում:

-1965թ.-ից աշխատել եմ Երևանի պետական համալսարանի տնտեսագիտական ֆակուլտետում, իսկ 1976 թ.-ից՝ ՀՊՏՀ-ում (44 տարի):

-Ի՞նչն է Ձեզ ամեն օր համալսարան բերում:

-Նախ՝ սիրում եմ իմ գործը, մանավանդ, երբ ուսանողներիս հետ աշխատում եմ փոխադարձ հարգանքի մթնոլորտում: Ուրախանում եմ, երբ գործընկերներիս հանդիպելիս արժանանում եմ ջերմ բարևների և հաճոյախոսությունների:

-Կհիշե՞ք` երբ եք առաջին անգամ ոտք դրել ՀՊՏՀ, միգուցե, որպես ուսանող…

-Ես ՀՊՏՀ ոտք եմ դրել որպես աշխատող 1976թ., իսկ ԵՊՀ՝ որպես ուսանող :

-Ո՞վ է Ձեր կյանքում ուսուցչի դեր ստանձնած այն մարդը, որին հանդիպել եք ՀՊՏՀ-ում:

-Ճիշտն ասած, մեր ավագ գործընկերներն այն ժամանակ ջանում էին, որ մենք մեզ զգանք, այսպես ասած, հավասարը հավասարին: Մենք, իհարկե, երբեք դա չենք չարաշահել, և, կարծում եմ, որ հենց այդ համեստ ու զուսպ պահվածքն է, որ մեզ համար դաստիարակչական լավ դպրոց է եղել:

-Եթե դասախոս չդառնայիք…ո՞ր ոլորտում կլինեիք:

-Հավանաբար, կդառնայի ծրագրավորող:

-Ի՞նչն է միավորում ՀՊՏՀ-ականներին:

-Սերը մեր բուհի նկատմամբ և բուհի հեղինակությունը բարձր պահելու ձգտումը:

-ՀՊՏՀ-ն Ձեզ հպարտանալու առիթներ ընձեռո՞ւմ է:

-Իհարկե: Մի թարմ օրինակ նշեմ. ԵՊՀ-ում աշխատող իմ մտերիմներից մեկի երեխան որպես բուհ նախընտրեց ՀՊՏՀ-ն՝ նշելով, որ այն որպես բարձրագույն ուսումնական հաստատություն՝ մի շարք առավելություններ ունի: Հպա'րտ եմ:

- Ինչի՞ հետ է ասոցացվում մեր սիրելի համալսարանը Ձեր մտապատկերում

-Մեծ ընտանիքի:

- Ո՞րն է Ձեզ համար բուհի ամենատաքուկ անկյունը:

-Այդ անկյունն այնտեղ է, որտեղ ինձ սպասում և ընդունում են ջերմորեն:

-ՀՊՏՀ-ն կարողանո՞ւմ է ապահովել ավագ և երիտասարդ սերունդների դասախոսների և գիտնականների համագործակցությունն ու ներդաշնակ աշխատանքը:

-Կարծում եմ ՝ շատ դեպքերում այո, բայց այդ առումով աշխատելու տեղ ունենք:

-Անքննելի է՝ երիտասարդ մասնագետը ավագ դասախոսից շատ բան ունի սովորելու, իսկ ավագը երիտասարդից սովորո՞ւմ է: Խոստովանեք...

- Իհարկե, հնարավո՞ր է՝ մարդն ամեն ինչ իմանա: Երիտասարդ մասնագետը ավագ սերնդի գործընկերոջից կարող է սովորել դասավանդման արդյունավետ մեթոդներ: Տեղեկատվական տեխնոլոգիաների դարաշրջանում երիտասարդ սերունդն ավելի արագ և ճկուն է ընկալում նորը և ավագ սերնդին, իր հերթին, կարող է փոխանցել իր փորձն այս ոլորտում: Այստեղ պետք է փոխվի հոգեբանությունը. երիտասարդները չմեծամտանան, իսկ ավագ սերունդը՝ չխանդի և չբարդույթավորվի:

-Ի՞նչ ասել է լինել Դասախոս:

-Նախ՝ ունենալ մարդկային բարձր արժանիքներ և կարողանալ ուսանողին տալ գիտելիքներ: Լսարան մտնող դասախոսը իր վրա պետք է անընդհատ աշխատի:

-Հոբելյանի առիթով ի՞նչ սրտագին ուղերձ կհղեք մեր սիրելի բուհին և ՀՊՏՀ-ականներին:

-Առաջին հերթին, այս պայմաններում, բոլորին՝ առողջություն: Ուզում եմ, որ համատեղ ուժերով է'լ ավելի բարձրացնենք մեր բուհի վարկանիշը (դրա համար բուհում ստեղծված են բոլոր պայմանները), բուհը ընկալենք որպես մի մեծ ընտանիք, որտեղ կարող են լինել տարբեր բնավորության և ունակությունների տեր մարդիկ: Եվ յուրաքանչյուրը զբաղվի իր գործով, դիմացինի նկատմամբ հարգանքով լինի, չոտնահարի մարդկանց արժանապատվությունը: Կարևոր են դժվար պահերին միմյանց աջակցելը, յուրաքանչյուրի հաջողություններով ուրախանալը այնպես, ինչպես յուրաքանչյուրիս ընտանիքում է:

-Շնորհակալ ենք, տիկին Բադալյան: Մաղթում ենք, որ առողջ լինեք, շարունակեք Ձեր ավանդը ներդնել ՀՊՏՀ զարգացման շնորհակալ գործում:

ՀՊՏՀ Լրատվության և հասարակայնության հետ կապերի բաժին